Ja/nee folklore

A. Snijders vertelt in een “zeer kort verhaal” in De Standaard van 8 augustus 2020 dat er een wezenlijk verschil bestaat tussen Vlamingen en Nederlanders als ze op een vraag met ja of nee moeten antwoorden. Vlamingen zouden volgens de auteur een verfijnder cultuur hebben en zouden hun kinderen beter opvoeden.

De auteur graaft in zijn herinneringen en diept een verhaal uit zijn kindertijd op. Telkens zijn oma een koekje aanbood, sloeg hij het aanbod steevast af. Hij wist toch dat zijn oma de vraag zou herhalen en dan antwoordde hij heel enthousiast “ja”. In Nederland, daarentegen, blijf je op je honger zitten met een “nee”. De vraag wordt er immers nooit herhaald.
Uit ondervinding weet ik dat dat niet klopt. Ook in Vlaanderen loop je het risico dat je met een “nee” op dergelijke vragen met lege handen achterblijft. Vermoedelijk is het omgekeerde ook waar bij onze noorderburen.

In feite is deze tegenstelling een gebruik dat enig onderzoek verdient. Wat is jouw ervaring? Laat je ons iets weten? We vullen graag ons ja/nee-archiefje aan. Later komen we er nog eens op terug. Ja, toch?